Στη μεθόριο άγραφτων
στίχων
με υπαινιγμούς δακρύων
ηττημένες αναχωρήσεις
απειλούν τη νοσταλγία
στα αναφιλητά της λήθης.
Η μυρωδιά επιμένει !
Κολλά στο δέρμα !
Αιμοστάλαχτη επιθυμία
σαν θα λείπει η απουσία
στην ορθογραφία του
χρόνου
να βαραίνει φθαρτά
την αιωνιότητα.
Στο αντίο
τα μάτια κρατούν
το σχήμα μιας αστραπής
στο σκοτάδι
στη ματαιότητα του
ανέγγιχτου
στην εκλεκτικότητα αποχωρισμών
που αντέχουν... να φεύγουν.
