Ακολούθησα Άν-αστρα ίχνη
εκεί που γνώριζα πως υπήρχαν…
Δεν βρήκα…
Μόνον κάτι σταλαγματιές δακρύωνενώνονταν με μια θάλασσα λύπης
αυτών που ανομολόγητα γνώριζα
στη σκοτεινή πλευρά της σελήνης
στα πέλαγα του ουρανού σου
στο μικρό χαρτάκι που επιμελώς έκρυβες
στο γαλάζιο πουκάμισο
μιας γαλάζιας φωτογραφίας
που στενάζει απούσα
στους σφυγμούς καρδιάς Άν-αστρης.
Ξέρω καλά…
πως σε κάποια από αυτά που κουβαλάςακουμπάω...
Ξέρεις καλά…
πως σε κάποια από αυτά που κουβαλάω
ακουμπάς…
Σιωπές κουβαλάμε
χτίζοντας λέξη - λέξη… Ποιήματα !!!
