Θα περπατήσουμε σε παλιά περάσματα
πατώντας στα ίδια ίχνη
εκείνων που σημάδεψαν την πορεία
πριν από εμάς.
Άφησαν λέξεις και γράμματα
σε γυμνάσια αιώνιου σύμπαντος
καταργώντας την ορφάνια στη σκέψη
με τα ενδεχόμενα ανοιχτά
για να δακρύζουν νέες προκλήσεις
στα αναχώματα του νου.
Να πλημμυρίζουν βλέμματα σε κόκκινα δειλινά
και σε ανατολές που λαμπυρίζουν,
να διαμελίζονται ψυχές με λόγια
που σαλεύουν υποσχέσεις
να τις κρατούν σαν λάφυρα πολύτιμα στα δάχτυλα
για ένα ελπιδοφόρο αύριο…
