*** Στη Μαίη Σεβαστοπούλου
Πήρα την παγωμένη νοσταλγία
και την έβαλα να λιώσει γλυκά
σ΄ ένα φλιτζάνι τσαγιού ανάμνησης
να σου προσφέρω λίγη από την μνήμη,
δεν αντέχει να στέκει ακίνητη
με γυψωμένα κατάγματα ονείρων
λίθινων χρόνων
που αναμάρτητα έφυγαν
διαφυλάττοντας θύμησες κι αποστάγματα ερώτων
στις συμπυκνωμένες γραμμές της αναχώρησης.
Υποχωρώ δεν σημαίνει απαραίτητα παραιτούμαι …
Σημαίνει πως δίνω χώρο σε καινούργιες ανάσες
παραχωρώντας την δική μου
που αυτόκλητα οπισθοχωρεί .
Με επιχείλια αντίο κερνάω σιωπή
στη βασιλεύουσα του πόνου,
στην αθέατη ιχνογραφία της λύπης
απο-ιχνογραφώντας απόστρατους ίσκιους.
