Κι όπως θα φεύγουν τα πουλιά
και τ' άστρα θα ξεμακραίνουν
κάποιοι θα σπάνε τα δεσμά
μη αντέχοντας ελλειμματικά συναισθήματα
μπλεγμένα στης απόρριψης τη μέθη,
πανικόβλητοι θα υποχωρούν
διαγράφοντας πρόσωπα και πράξεις
που μοναδικό προορισμό
την αποδοχή σε ανοιχτά σχήματα είχαν.
Σε τόπους δακρύων
θα αμνηστεύουν αισθήματα
με ισόβια προκατάληψη
συρρικνώνοντας τρόπαια
αιμάτινων λέξεων που γράφτηκαν
για να υμνήσουν ανεκπλήρωτους στεναγμούς
βυθίστηκαν σε κατακόμβες άρνησης,
κι ούτε μια επιστροφή στα ίχνη που άφηναν
για ν' ακολουθήσουν
με θρυμματισμένες ανάσες οι ψηλαφήσεις σε φθορές,
αν κι αγέννητες
που μόνον γαλήνη θέλαν να φέρουν.
Η σκόνη θα συνοδεύει το φταίξιμο
που δεν αθωώνει αλλά καταδικάζει συμπεριφορές
για μονοπρόσωπο μοίρασμα σε αδιάφορο μέλλον.
