Πνιγμένους πειρατές
στις θάλασσες των Σαραγών
τους βρήκα
να κουρσεύουν
ανέμου χρώματα και δειλινών ανταύγειες
δεν μίλαγαν
μόνον ρωτούσαν
αν θα μπορούσαν
ν' αποταμιεύσουν
όλα τ' αποτυπώματα της καρδιάς
για να θυμούνται
ξέφρενους χορούς και πανηγύρια
απρόσμενα
σε μακρινά σημεία
τότε που γέροι πια
θα νοσταλγούν κορίτσια και πειρατικές βραδυές
με ολόγιομα φεγγάρια
σε ξενύχτια
πίνοντας ρούμι και φωνάζοντας δυνατά
στα bar της Μεσογείου.
Δεν ήσουν εκεί
σκεφτόσουν πως να ληστέψεις το χαρτί
κτήμα σου να το κάνεις
να γράψεις ελπίδες μυστικές
του ανέφικτου έρωτά σου
στο βασίλειο
που για χάρη του ξόδεψες
το πολύτιμο μπλε
την δική σου μελάνη
φυλακίζοντάς την
σε πάπυρο Αιγύπτου
για κείνες τις ώρες
που οι σιωπές θα μιλούν
πιο έντονα από τις λέξεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου