Τραύμα

Το τραύμα του έρωτά σου
έκλεισα σ' όλες τις πτώσεις
ενικού-πληθυντικού
στην κάθετη Πτώση μου
ματώνοντας όλες τις αισθήσεις
κι εκείνη την μία
που είχε το άγγιγμα
στη φωνή σου
έσβηνε στα δακρυσμένα βλέμματα
στα μαλλιά που τα χάιδευε ο άνεμος
αερικό που χάνονταν
στα καλέσματα των αστεριών
όταν έπαιρνε να χαράζει
όργωνες φεγγάρια σβηστά
και έρημες στέπες
με καυτές ανάσες
στο παραμιλητό του πυρετού σου
δραπέτευες ξωτικό ανέσπερο
φυγοδικώντας κάτω από τα φώτα
που πλήγωναν την ψυχή σου.

Έμαθες να κρύβεσαι
σκιά πίσω από λέξεις
νομίζοντας πως ξέρεις
πως λειτουργούν τα ισοδύναμα
στις ατομικές αναζητήσεις
στα παράλογα που συντηρεί ο χρόνος
κι η προσωπική ανασφάλεια
το μίζερο της μοναξιάς
που υποθάλπει
την αναγκαιότητα μιας θέσης κενής
στο πλάγιασμα
που δεν πρόλαβες να δοκιμάσεις.

Έμεινε η πίκρα από την θλίψη
μιας φυγής ανυπότακτης
έκπτωτης
στα γρανάζια ενός ρολογιού
που σταμάτησε χρόνους να μετρά.