Μαγικά ταξίδια..

Έτσι μαγικά ταξίδεψέ με
σε κείνη την θάλασσα που σε μαγεύει,
σε παρασέρνει γλυκά στο απαλό της κύμα
κι ύστερα σιγά σιγά αγριεύει
και σου φέρνει τρόμο.

Πες μου πως γίνεται
ξαφνικά να βρίσκεσαι στον βυθό
κι ούτε ένα δειλινό,
ούτε μια αγκαλιά για ν' ακουμπήσεις
κι εκεί μέσα να χαθείς.
πως όλα μπορούν ν' αλλάζουν
χωρίς να προλαβαίνεις
να πιαστείς από ένα χέρι
που άθελά του απλώθηκε
ίσως κι από ανάγκη
για να μη νιώθει μόνο.

Το γνώρισα,
είχε την απώλεια του μέλους,
αναπηρία στα άκρα,
στη μέση, στο τέλος στην αρχή.
Αντέχω ακόμα να σου μιλώ,
να προσεύχομαι για να μη χαθείς
και συ αποφεύγεις το βλέμμα να ρίξεις.

Όλα γυρνάνε να το θυμάσαι.
θα 'ρθουν μέρες
και θάσαι γυμνός
ανυπόδητος σε βράχια σκληρά να περπατάς,
θα ματώνεις
κι ούτε μια λέξη δεν θα μπορείς να μοιραστείς.
δεν θάχω φωνή για να σου μιλήσω,
δεν θάχω ακοή για να σ' ακούσω.

Η ζωή σχέδια κάνει ξέχωρα από εμάς
ξέχωρα από θέλω και πρέπει, μη το ξεχνάς.

7 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Αλλού "ελεύθερο" αλλού να γίνεται κάπως έμμετρο, μα πάντα με την ίδια ευαισθησία.
Κι αυτά τα βράχια να κοβουν τις σκέψεις μας.
Κι υστερα εκεινη να πονάει απ τ αλάτι της θάλασσας.

Καλό απόγευμα Σοφία

ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΡΕΛΗΣ είπε...

Έτσι μαγικά ταξίδεψέ με
σε κείνη την θάλασσα που σε μαγεύει,
σε παρασέρνει γλυκά στο απαλό της κύμα
κι ύστερα σιγά σιγά αγριεύει
και σου φέρνει τρόμο.

όμορφο!
απλό και όμορφο!
παιχνίδισμα του νοήματος με την γλώσσα!
ποίηση!
καλημέρα Σοφία!

jacki είπε...

Τι γλυκά μαγικά που είναι τα ταξίδια.
Κρατάω ένα τέτοιο στην καρδιά μου.

ΝΑΪΑΔΑ είπε...

δεν ξερω τι σχολιο θα μπορουσα να αφησω...
ναι η ζωη κανει σχεδια ξεχωρα απο εμας...
κι οσο για εκεινο το μελος που λειπει...απλα θα σου πω πως καμια φορα στη συνηθεια οτι ακομα υπαρχει φερομαστε σαν να μην το εχουμε χασει...
οταν πια το συνειδητοποιησουμε τοτε θα κλαψουμε πολυ...

νεραιδενια φιλακια καλη μου!!!

Unknown είπε...

Αλλιως τα φανταζόμαστε κι αλλιώς η ζωή τα φέρνει
κι υστερα ενα μονο αρκει
οι αντοχές μας να κρατουν τα ονειρά μας να διαφεντευουν τα σώματα να ποθούν
φιλιά

Yiannis είπε...

Συγκλονιστικά αληθινό το μήνυμα του ποιήματος σου Σοφία.Πολύ ρεαλιστικά κ ωμά σχεδόν προφητικά μιλάς για τους ανθρώπους της άρνησης ενώ έχουν όλα τα εχέγγυα για μια γνήσια κ ολοκληρωμένη επικοινωνία.

Vaso Mprataki είπε...

Σοφία εδώ και ώρα ταξιδεύω πίσω από τις λέξεις σου και ειλικρινά νιώθω πάρα πολύ συγκινημένη....
όμορφο,τρυφερό,ανθρώπινο....και με μια δόση πίκρας θα έλεγα...
Μια πίκρα που κάποια στιγμή της ζωής νομίζω ότι άγγιξε τους περισσότερους...
Η έλλειψη της επικοινωνίας με ανθρώπους που λατρέψαμε;
ή η έλλειψη της ανταπόδοσης της αγάπης που απλόχερα κάποτε δώσαμε;
πολυ σωστά η ίδια γράφεις

Η ζωή σχέδια κάνει ξέχωρα από εμάς
ξέχωρα από θέλω και πρέπει,μην το ξεχνάς.

ναι αυτό ποτέ δεν πρέπει να το ξεχνάμε...
καλό σου απόγευμα!