Επιστροφή

Αθόρυβα σαν σύννεφο ήρθες

και σε μάτια έπεσες

που λαχταρούν να κυλήσουν

δεν υπάρχουν ανάσες

μόνο ένα χρώμα και κείνο γκρίζο

λερώθηκε από στάλες δακρύων

σαν αγκάλιαζες απουσίες - σιωπές....

τόσα χρόνια ξυπόλητος τριγυρνάς

γράφεις - σκίζεις - ξαναγράφεις

θυμώνεις

κι ύστερα αρχίζεις πάλι ν' αγαπάς

θυμάσαι

παγώνουν τα πρόσωπα

μεταμορφώνονται

για να ξαναγυρίσουν εκεί που άρχισαν όλα.

όταν τελείωναν όλα

ίσως δεν άφηνες τίποτα τελικά

σε αύρες ονείρων

σε κείνα τα άσκοπα οδοιπορικά

στην άκρη της ψυχής σου

βούτηξαν σε βυθούς

σε νέες γεύσεις ερώτων

που περιρρέουν πόθους κρυφούς

απειλούν να μιλήσουν τα χείλη

απειλούν τα χέρια ν' ακουμπήσουν

μια νύχτα να μεθύσουν

για ν' απογειωθούν εκεί

στις ευωδιές μιας άνοιξης λυτρωτικής...