η λευκότητα εφιάλτης
κι η σκιά καταδίκη
σου δίνουν υποσχέσεις αόριστες
σαν σβήνουν τα φώτα
μόνον δυό βαλσαμωμένα δάκρυα
κι ένα κορμί
να χορεύει απελπισμένα
τη συντριβή της αποτυχίας
κομματιάζεις τη μοναξιά
την κάνεις συντροφιά
με βλέμματα άδεια
καρφωμένα στο κενό
μόνον τα χέρια
όλες οι φωτιές της γης
στα χέρια σου
κι οι προσχεδιασμένες σου πράξεις
τώρα νεκρά σημεία στη μνήμη
σ' ανυπεράσπιστα τοπία
πιστοποιούν τις αγάπες σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου