Φυγή μεσημεριού

Είπε να φύγει, να φύγει
ήτανε μεσημέρι
οι κινήσεις βιαστικές
το βλέμμα ανήσυχο
οι βαλίτσες αναμνήσεις γεμάτες
ένας χειμώνας πίσω κι ένας χειμώνας μπροστά
φύλαξε χάδια
μη τύχει και τα βρει η φθορά
μη γίνει ο δρόμος του κορμιού μακρινός
φύλαξε λόγια
μη τύχει και η λήθη τα βρει
σαν συναντά
κόκκινες γραμμές αστεριών.
Μεσημέρι και πως ν' ανοίξεις τάφο
για μια νεκρή απουσία
εκείνο το νυστέρι
που μπήχτηκε σε μια καρδιά φταίει για όλα
...κι ήτανε μεσημέρι

Δεν υπάρχουν σχόλια: