Ανάγκη

Δεν ονειρεύομαι πια τη δύση
δολοφονήθηκε μέσα στη δυσαρμονία του κόσμου
κι ήταν φθινόπωρο
που πάντα μούφερνε λύπη
κι εσύ όλο με ψάχνεις
στου δρόμου σου τη χαρά.
Μα με τι να ντύσω τη θλίψη μου
για να σου δώσω τη φωτιά
ακολουθείς τον ίσκιο μου βιάσου
τυλίγεται στην ομίχλη
δεν με προφτάνεις...
' Ελιωσα μέσα σε κίτρινα σύννεφα
ίσα που πρόλαβα να σου πω ένα γειά.