Σκέπασε η νύχτα μορφέςκι όνειρα χτυπημένα με βέλη
που ξέρουν ν' ανάβουν φωτιές
ύστερα τα σημάδια της νίκης στην τέφρα
η σιωπή στα καπνισμένα τους πρόσωπα
ζητούν τη ζωή κι ας είναι τέλος εποχής
παραπλανούν ένα τελευταίο καλοκαίρι
θέλοντας να το κρατήσουν ατέλειωτο
το εξαϋλώνουν με συνειδητή παραίσθηση
κρατούν κρυστάλλινο τον ερωτισμό
κι ύστερα μελανχολικά αναγνωρίζουν
πως δεν μπορούν να περιορίσουν τον χρόνο
σ' ένα κρύσταλλο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου