υποταγμένοι οι φόβοι μου
δρουν σ' αιμάτινα ερείπια αγάπης
σε σιωπηλούς καθρέφτες
μ' αφανισμένα πρόσωπα
με τα σημάδια του φόνου σου στο κορμί μου
πνίγονται σ' απύθμενα βάθη φωτός
κι ήτανε καλοκαίρι
κι όμως δεν μπόρεσα να το ζήσω
η σκέψη ακρωτηριασμένη
σμίγει με τις αιμάτινες πληγές
τους ίσκιους των πόθων.
Ω ποιά πρωτογενή κύτταρα ξυπνούν
αποκαλύπτοντας μυστικά παγωμένα
ποιά αμετάκλητη άρνηση
ικετεύει τον έρωτα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου